سهراب
سهراب،گفتی:((زیر باران باید رفت...چشمها را باید شست...جور دیگر باید دید))چشمها را شستم،باز همان را دیدم...جز دورنگی و دروغ و جز غم و غصه و تلخی هیج به چشمم نرسید...پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب...؟دوره تلخ فریب،دوره رنگ سیاهی است سهراب.... دوره این همه نامردی هاست...تو اگر میدانستی دل آسمان هم از دست بشر میگرید،باز سر میدادی زیر باران باید رفت؟

یاد سهراب بخیر...
آن سپهری که تا لحظه ی خاموشی گفت :تو مرا یاد کنی یا نکنی باورت گربشود گرنشود،حرفی نیست
اما نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست

توکجایی سهراب؟...
آب راگل کردند، چشمهارابستند و چه با دل کردند ،
صبرکن سهراب! گفته بودی قایقی خواهم ساخت دور خواهم شد از این خاک غریب، قایقت جادارد؟
من هم از همهمه اهل زمین دلگیرم..................

هر کجا هستم ،باشم آسمان مال من است پنجره،فکر،هوا،عشق ،زمین مال من است
چه اهمیت دارد گاه اگر میرویند قارچ های غربت

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ ،کار ما شاید این است که میان گل نیلوفر و قرن پی آواز حقیقت بدویم

من فریدون را ،نیما ،سهراب و هزاران کس دیگر که توی این شهر پر از آدم ودود می شود بر سرشان خورد قسم دوست دارم وبراشان سر سجاده ی صبح،لب دریاچه ی نور ازخدا می خواهم دلشان دانه شود مثل انار ،قلبشان صاف شود مثل بلور

بـه سـراغ مــــن اگـر می آیــــــــی
تـنـــــد و آهـســــتـــه چــه فـرقـــی دارد؟
تـــــــو بـه هــر جـــور دلـتـــــــ خـواسـتـــــــ بــــــیـا!
مـثـــل سـهـــراب دگـــر، جـنـس تـنــهــایــی مـن چـیـنــــی نـیـسـت، کـه تـرکــــ بـردارد
مـثـــل آهــــــن شــده اســت!
تــــــو فــقــــــطـ ...
زود بـیـــــــا!